Ev edinmek, ev sahibi olmak orta gelirli bir vatandaş için artık hayal oldu.

Ticarette makul gelir marjı vardır.

Fakat Avrupa’da ki gibi 20 yıl taksit ödemeden ev sahibi olmak çok zorlaştı.

Okullarda okunmuyor ama inşaatların başında çok okunuyor bu andımız.

Türküm! Kürdüm! Lazım! Fark etmez ben bir iş adamıyım.

Müslümanım!

Ama yamuğum hem de tam yamuk.

Çalarım!

Çırparım!

Bağış yaparım!

İşimi yürütürüm!

Ülküm kısa zamanda çok zengin olmaktır.

Gerisi teferruattır.

Okullarda andımızı kaldırdılar ama birileri bunu yüksek sesler gece gündüz bağırıyor.

Ticaret bir peygamber mesleği.

Fakat bu ticareti en namuslu Yahudiler, Ermeniler bir Darende’liler yapıyor galiba.

Bir sosyal medya hesabın da okudum.

"Yeterli kâr olunca sermayeye bir cesaret gelir.

 Güvenli bir yüzde 10 kâr ile her yerde çalışmaya razıdır.

Kesin yüzde 20, iştahını kabartır.

Yüzde 50, küstahlaştırır, yüzde 100, bütün insani yasaları ayaklar altına aldırır.

Yüzde 300 kâr ile, sahibini astırma olasılığı bile olsa, işlemeyeceği cinayet, atılamayacağı tehlike yoktur." (i.j. dunning, k. marks, kapital, birinci cilt, s. 779)

Bugün 120 metre bir daire inşaat maliyetleri ve yerin maliyetine göre 800-900 bin TL maliyeti var. Fakat Ankaralı bir müteahhit 1800-1900 den daireleri bitirdim diyor....

Müteahhit esas ne iş mi yapıyor?.

Parası olan bir baharatçı.

Mehmet Göktaş hoca ne güzel demiş.

Nedir şu evlerimizle olan imtihanımız? İki yıl önce bu evlerimizden dışarı çıkamıyorduk, bugün ise içine giremiyoruz. Her ikisi de ölüm korkusundan öyle değil mi? Ne kadar da zayıfız. Ama buna rağmen hâlâ ilahlığa yelteniyoruz!

Kefenin cebi yok. Biraz insaf ediniz.

İş bitti yapı paydos…