Yahu kazanamayacağını kendisi hariç, partisi dahil herkes biliyordu zaten.

 Bunu açıkça da söylediler.

Soner Yalçın yıllar önce böyle yazdı.

Görüşüm şudur: Türkiye'nin önümüzdeki dönemde Kılıçdaroğlu gibi değerli- tecrübeli lidere ihtiyacı var. CHP'nin başında kalmaya devam etmesi ülkenin yararınadır… Öte yandan: Cumhurbaşkanlığı seçimini kaybetmesi halinde sadece CHP seçmeni değil, siyaset de büyük darbe alır, muhaliflerin seçimlere olan inancı kaybolur, demokrasi yara alır, partisi bile dağılabilir… Yani: 2023 seçimi sadece cumhurbaşkanını seçmeyecek, -örneğin- muhaliflerin anlayışına göre ülkenin kaderi oylanacak… Böylesine zor süreçte Kılıçdaroğlu'nun kendini ortaya atmasının faturasını iyi tahlil etmesi gerekir. Onun için hayat memat meselesi Çevresindeki bir avuç insana inanıp kendisine yazık etmemelidir. Bilmelidir ki; sırf kendi aklına dayanan, hatalardan kurtulamaz!

Toparlarsam: Umarım, ben yanılıyorumdur. Umarım, CHP genel merkezi yanılmıyordur. Bu uyarıyı yazmak zorundaydım; aksi takdirde susarak ağabeyime karşı ikiyüzlü davranmış olurdum. Bu sadece Kılıçdaroğlu'na bir kardeş tavsiyesidir; umarım nihai kararını verirken bu yazdıklarımı da göz önünde bulundurur… Şunu da eklemeliyim: Yazdıklarıma bakarak kimse niyet okuması yapmasın. Kalemim, ağzım, düşüncem birdir benim… Her daim olduğu gibi kendime zararı olacağını bilsem de inandıklarımı yazdım. Yalçın Küçük'ün sözleri rotamdır: -“Doğru peşinde koşmak, bir savaşa razı olmak anlamındadır.”

Ama o ne yaptı?

 Hepsini susturdu ‘kazanacaksın deyin lan’  masaya vurdu lider gibisinden bir yol izledi. Herkesi sindirdi. Herkesi milletvekili ve bakan yaparak satın aldı.

Önce cumhurbaşkanı olma hayali kuran belediye başkanlarını hizaya getirdi. Sonra kendi partisi içinde bu işin onunla olmayacağını düşünenleri muma çevirdi. Meral Akşener’i şantaj ve tehditle, her türlü hakaretle boyun eğdirdi. ‘Ben aday olmasam da kazanamazsınız’ diyen Muharrem İnce’yi sosyal medyada ezdirdi. ‘Bu iş olmayacak’ diye düşünüp doğru bir kararla cumhur ittifakına katılan Sinan Ogan’a çamur attırdı. Kendini pohpohlayan goygoycuları baş tacı yaptı.

Yalan sonuç çıkaran anketçileri paraya boğdu. Kendisini kekleyip hayatlarında göremeyecekleri vekilliği kapan masanın diğer dörtlüsünün dalkavukluğunu hak bayram sandı.

Hatta o kadar kendilerini inandırdılar ki yargılamaya başladılar. Can touch this(dokunabiliriz) dediler. Bizim mahalledekiler bile korktukları için ne İsa’ya ne Musa’ya yarabildiler. Sap gibi ortada kalanlar oldu.. Mum gibi yananlar oldu. Sararıp solanlar oldu. Yar göğsüne baş koymadan vurulup düşenler oldu gibi korkudan ray değiştirenler bile oldu.

Ama sosyal medyada ‘’reisle geldim reisle giderim’’ diyen sade vatandaş kadar cesur olamayanlar vardı.

Erdoğan karşıtı batı basınının gazını Karadeniz gazı gibi gerçek saydı. FETÖ’cülerin geri dönüş bileti aldıklarını söylemesinden heveslendi. Kandil’den art arda gelen destek açıklamalarından bıyık altı gülerek keyiflendi. Kandırdığı kendi tabanının ‘olmaz ama belki’ diye düşünmeye başlamasına sevindi.

Sonunda ne oldu? Bodoslama kayalara bindirdi de hala kuyruğu dik tutmaya çalışıyor. Hoş… Gerçi aday o olmasa da kazanamazlardı. Çok çok fark biraz daha az olurdu.

Çünkü Türkiye insanı geçmişi değil, geleceği seçmeyi kafaya koymuştu.

 Sonuç: Biden projesi dikiş tutmadı. Zaferin kutlu olsun Türkiye.

Türkiye yüzyılı başlasın artık..