1999 yılında yaşanan depremlerin ardından düşüşe geçmişti Düzcespor.

Düzcespor deyip geçmeyin ha! Efsane takım, hemen hemen yolu spordan geçen ünlü, ünsüz herkes bilir Düzcespor’u. Düzceli gençlerin en büyük hayallerinden birisi de Düzcespor’da oynamaktı.

Düşüşün ardından 22 yıl geçti. Düzcespor hak ettiği yere gelmek için gerçekten kendisini Düzceporlu hisseden yöneticiler ile taraftarları ile çok uğraş verdi.

Bir adam çıktı ve Düzcelelilerin, Düzcespor’un hayallerini gerçekleştirdi. Önüne dağlar, dereler koydular. Yönetim kurulunda ki isimlerle birlikte bu dağları, dereleri aştı. Bir anda Düzcelilerin sevgilisi oldu. Çünkü o Düzce’nin çocuğuydu. Bilirsiniz başarısına inadını ekledi. Yapacağım dedi yaptı. Gerekirse gözü mal mülk görmedi ama başardı.

Maddi destek istedi yeteri kadar alamadı, manevi destek hiç alamadı ama başardı. Tabi tek başına değil, Düzceli taraftarlar, yönetimi de yanında yer aldı. Ama büyük başarı ona aitti ve başardı.

“Peki sen neden utandın?” diye soracaksınız…

Bu sezon Düzcespor maçlarını hiç takip etmedim. Düzcespor’a bütçem kadarıyla destek olamadım.

Zamanım yoktu, Düzcespor maçlarını sevmiyorum, sporu sevmiyorum diye bahanelerim de olamaz. Madem sevmiyorsun gecenin 4’üne şampiyonluk kutlamalarında ne işin vardı diye sorarlar adama.

Araya yazı giriyor ki utanmam şu şekilde oluştu;

Maçlara gitmemişsin, bir tane haber yapmamışsın, maddi destek bütçen kadar vermemişsin. Şampiyonluk kutlamalarında ne işin var.

Sahneye çıktım karşımda bu işe emek vermiş binlerce kişi kamerayı kaldırıp çekmeye utandım.

Takım geldi, başkan geldi sahnenin önüne geldim. Yukarıyı çekmeye utandım. Dedim birisiyle göz göze gelmeyeyim. Birisi bir şey derse bizde insanız ya alınmayalım.

Ulan sonra düşündüm, zaten millet zafer sarhoşu kim beni görür dedim başladım rahatça çekmeye. Ama yine utandım. VALLA BEN UTANDIM BAŞKALARINI BİLMEM.

Şampiyonlukta benimde haberlerimin katkısı olduğunu göstermeye çalıştığım için utandım.

Sahneye çıktım milletin karşısında iki büklüm kaldım, utandım.

Soru sorarken konuşmaya utandım.

Verdiğim haber sözlerini tutmadığım için utandım.

Taraftar bana bağırsa ‘Taraftar burada haberler nerede’ diye daha çok utanırdım.